Prace rozbiórkowe przy nowożytnych fortyfikacjach Głogowa, zrealizowane na początku XX w., doprowadziły do wydobycia odpadków produkcyjnych pochodzących z wczesnonowożytnych warsztatów garncarskich, opuszczonych w czasie wojny 30-letniej w związku z rozbudową twierdzy. Ośrodki wytwórcze zlokalizowane były na przedmieściach, na południowy-wschód od granic miasta lokacyjnego, m.in. wzdłuż dawnej Wingenstrasse (dzisiejsza ul. Kołłątaja). Podczas deniwelacji terenu w 1904 r. odkryto tam zarówno ceramikę naczyniową (w tym wielobarwnie szkliwioną oraz nakładki do zdobienia naczyń), a także elementy dekorowanych kafli piecowych. Badania archeologiczne przeprowadzone w 2010 r. na obszarze przebudowy ul. Wały Bolesława Chrobrego przy skrzyżowaniu z ul. Kołłątaja, ujawniły dalsze relikty osiedla garncarskiego. Składały się na nie pozostałości pieców (fot. 1) oraz doły poprodukcyjne zawierające wyroby nieudane. Pośród pospolitej ceramiki naczyniowej znaleziono m.in. szkliwione dzbanki i garnki nakładkowe (fot. 2), dekoracyjne elementy pieców (fot. 3) oraz połówkę formy do wytwarzania figurek ceramicznych (fot. 4). Wyniki powyższych badań zostały zaprezentowane pod koniec ubiegłego roku przez pracowników MAH na międzynarodowym sympozjum archeologicznym w Koszęcinie, zorganizowanym przez Instytut Archeologii UWr. Wnoszą one nowe wiadomości na temat funkcjonowania rzemiosła w dawnym Głogowie. J.S.