Joanna Kosior, uczennica klasy czwartej Zespołu Szkół Przyrodniczych i Branżowych w Głogowie, może się pochwalić debiutanckim tomikiem poezji pt. „Podróż donikąd i z powrotem”. Nam opowiedziała, jak to jest być młodą poetką i, czy warto nią być.

- Czym jest dla Ciebie poezja?

- Dla mnie poezja jest codziennością, co więcej jest opisaniem rzeczywistości na swój własny sposób. To próba przelania na papier swoich uczuć i rozważań, dzielenie się swoim punktem widzenia na różne sprawy.

- Kiedy to się zaczęło? Zawsze chciałaś pisać?

- Moja historia z poezją zaczęła się w 2 klasie podstawówki, gdy pierwszy raz wzięłam udział w konkursie na wiersz o Arkadym Fiedlerze. Wiersz pisałam z rodzicami, choć w zasadzie to oni mi dyktowali, a ja tylko spisywałam. Jednak od tamtej pory zaczęłam sama wymyślać krótkie rymowanki, dziecięce piosenki i wierszyki o nauczycielach na różne okazje.

- Co Cię inspiruje?

- Najczęściej inspirują mnie sytuacje codzienne, które fizycznie przeżyłam, podkolorowałam czy przeżyłam tylko dzięki wyobraźni. Często inspiracje stanowią też różne wydarzenia w Polsce czy na świecie, na które chciałabym się wypowiedzieć. Papier przyjmuje wszystko.

- Jak powstaje Twój wiersz?

- To zależy od wiersza. Niektóre utwory pisane są pod natchnieniem, w całości. Wtedy jedynie wracam do nich po kilku dniach, by na spokojnie przeczytać i poprawić ewentualne niespójności. Inne natomiast piszę tygodniami. Tak było z "Katyniem". Miałam tylko ogólny zarys co i jak chcę przekazać, i dopiero po czterech próbach udało mi się ująć wszystko w słowa.

- Czy łączysz z tym swoją przyszłość, czy to raczej... hobby?

- Nigdy nie zamierzam przestać pisać i z pewnością nie planuje pozostać tylko na jednym tomiku, ale to nie jest jedyny kierunek, w którym chciałabym się dalej rozwijać. Na pewno pisanie jest moją pasją, która pomaga mi wyrazić siebie i bardzo zależy mi na jej doskonaleniu.

- Masz ulubionych poetów, wzorce do naśladowania, mentorów?

- Z polskich poetów i poetek na pewno prym u mnie wiodą: Krzysztof Kamil Baczyński, Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. Z zagranicznych zaś byliby to: Edgar Holmes, Celia Martinez i Phil Kaye, a także promujące mówioną poezję Button Poetry.

- Czy dzisiaj poezja ma jeszcze rację bytu? Czy interesuje młodych ludzi?

- Niestety, poezja w tych czasach nie cieszy się zbyt dużą popularnością wśród młodzieży, co często jest spowodowane jej niefortunnym przedstawianiem w szkołach. Często młodzi ludzie nie czują, że poezja też może być dla nich, odnosić się do ich problemów, rozterek, być ich codziennością.

- Dziękuję za rozmowę